-
1 φάρμακον
φάρμακον, τό, jedes künstliche Mittel, bes. zur Hervorbringung physischer Wirkungen; – 1) Heilmittel, Arzneimittel, sowohl gegen äußerliche Verletzungen als gegen innere Krankheiten, sowohl äußerlich, als innerlich zu brauchen; oft bei Hom.: ἐπιϑήσει φάρμαχ', ἅ κεν παύσῃσι μελαινάων ὀδυνάων Il. 4, 191; ἐπ' ἄρ' ἤπια φάρμακα πάσσε ib. 218; ἐπιπάσσων ὀδυνήφατα φάρμακα 5, 401. 900; ἀκήματα ὀδυνάων 15, 394; – πραΰ Pind. Ol. 13, 85; ὁποίοις φαρμάκοις ἰάσιμος Aesch. Prom. 473; Soph. Ai. 1234 u. in Prosa. – Nach der Art des Gebrauches unterschieden die Alten χριστά, παστά oder ἐπίπαστα, πλαστά u. καταπλαστόν, Ar. Plut. 716 Theocr. 11, 1, βρώσιμα, πότιμα oder πιστά; φάρμακον πεπωκώς Her. 4, 160; vgl. Aesch. Prom. 479 ff.; φάρμακα προςανέα πίνοντας Pind. P. 3, 53; Plat. Gorg. 456 b; Xen. An. 6, 2,11. – 2) Gift, tödtliches, Verderben, Unheil bringendes Mittel; κακά, λυγρά, οὐλόμενα, ἀνδροφόνα, ϑ υμοφϑόρα, Il 22, 94 Od. 1, 261. 2, 329. 10, 213. 236. 394; Soph. Trach. 682; φαρμάκοις μῆναί τινα Ar. Th. 561; φάρμακα εἰςβάλλειν εἰς τὰ φρέατα Thuc. 2, 48. – 3) Zaubermittel; denn dem einfachen Naturmenschen gilt Arznei, Gift und Zaubermittel für Eins; sowohl von Zaubertränken und Salben, als von Zauberformeln und Beschwörungen, Il. 11, 741 Od. 4, 220. 230; – jedes geheime Mittel, Etwas zu bewirken, Her. 3, 85. – 4) Uebh. Hülfsmittel, Gegenmittel; Hes. O. 481; αὐρᾶν ψυχρᾶν, gegen kalte Lüfte, Pind. Ol. 9, 97; νόσου Aesch. Prom. 249; πάλαι τὸ σιγᾶν φάρμακον βλάβης ἔχω Ag. 534; πόνων Eur. Bacch. 283; τὸ ϑανεῖν κακῶν μέγιστον φάρμακον νομίζεται Heracl. 596; φόβου Plat. Legg. I, 647 e; πενϑέων Philet. 1; ἔρωτος Theocr. 14, 52, wie πρὸς τὸν ἔρωτα 11, 1; δίψης φάρμακα ἀλεξίκακα κύπελλα Thall. 3 (VI, 170); – aber auch Erregungsmittel; so heißt der Wein φάρμακον ἀφροσύνης, der Raserei erregt, u. Anacharsis nannte das Salböl der Ringer φάρμακον μανίας, wodurch sie gleichsam Wuth gegen einander hervorzaubern; – σωτηρίας φ. Eur. Phoen. 900; μνήμης καὶ σοφίας φ, Plat. Phaedr. 274 e, vgl. 275 a. – 5) Färbemittel; ἠνϑισμένοι φαρμάκοισι Her. 1, 93; πολύχροα Empedocl. 84; – Schminke, Malerfarbe, Plat. Crat. 424 e Polit. 277 c; s. Piers. Moer. p. 399 Schäf. D. Hal. C. V. p. 289. – Auch Reizmittel, den Wohlgeschmack der Speisen zu erhöhen, Würze; dah. übertr., κάλλιστον φάρμακον ἀρετᾶς ἐπὶ ϑανάτῳ εὑρέ-σϑαι, die Würze, welche die Tugend selbst dem Tode giebt, Pind. P. 4, 187. – [Die Penultima ist von einigen ion. Dichtern auch lang gebraucht, Gaisf. Hephaest. 254 u. Hipponax, s. φαρμακός.]
-
2 φάρμακον
φάρμακον, τό, jedes künstliche Mittel, bes. zur Hervorbringung physischer Wirkungen; (1) Heilmittel, Arzneimittel, sowohl gegen äußerliche Verletzungen als gegen innere Krankheiten, sowohl äußerlich, als innerlich zu brauchen. Nach der Art des Gebrauches unterschieden die Alten χριστά; (2) Gift, tödliches, Verderben, Unheil bringendes Mittel; (3) Zaubermittel; denn dem einfachen Naturmenschen gilt Arznei, Gift und Zaubermittel für eins; sowohl von Zaubertränken und Salben, als von Zauberformeln und Beschwörungen; jedes geheime Mittel, etwas zu bewirken; (4) Übh. Hilfsmittel, Gegenmittel; αὐρᾶν ψυχρᾶν, gegen kalte Lüfte; aber auch Erregungsmittel; so heißt der Wein φάρμακον ἀφροσύνης, der Raserei erregt, u. Anacharsis nannte das Salböl der Ringer φάρμακον μανίας, wodurch sie gleichsam Wut gegen einander hervorzaubern; (5) Färbemittel; Schminke, Malerfarbe. Auch Reizmittel, den Wohlgeschmack der Speisen zu erhöhen, Würze; dah. übertr., κάλλιστον φάρμακον ἀρετᾶς ἐπὶ ϑανάτῳ εὑρέ-σϑαι, die Würze, welche die Tugend selbst dem Tode gibt -
3 φάρμακον
φάρμᾰκον [v. sub fin.], τό,A drug, whether healing or noxious: in Hom. the sense is freq. determined by an epith.,φάρμακα, πολλὰ μὲν ἐσθλὰ.., πολλὰ δὲ λυγρά Od.4.230
;τόδε φ. ἐσθλόν 10.287
, cf. 292; φ. ἤπια, ὀδυνήφατα (v. infr. 2); κακὰ φ. ib. 213; φ. λυγρά ib. 236; φ. οὐλόμενον ib. 394;ἀνδροφόνον 1.261
;θυμοφθόρα φ. 2.329
; so, after Hom.,προσανέα φ. Pi.P.3.52
; ; ;θανάσιμα Ph.Bel.103.31
;ὀλέθριον Luc.Herm. 62
.2 healing remedy, medicine, in Hom. mostly of those applied outwardly, ; ἐπ' ἄρ' ἤπια φάρμακα πάσσε ib. 218;ὀδυνήφατα φ. πάσσων 5.401
, 900, cf. 11.515, 830, 15.394;προσάλειφεν ἑκάστῳ φ. Od.10.392
;φ. περιαλείφειν Ar.Eq. 906
; also of potions,πιὼν φάρμακ' Od.10.326
;φ. πεπωκώς Hdt.4.160
, cf. Pi. l. c.;παρὰ τοῦ ἰατροῦ Pl.R. 406d
, cf. Grg. 467c;φ. χριστόν E.Hipp. 516
;ἔγχριστον Theoc.11.1
;ἐπίχριστον Str.17.1.10
;ἐπίπαστον Theoc.
l. c.;καταπλαστόν Ar.Pl. 716
;ποτόν E.Hipp.
l.c.; freq. in Medic. writers, Sor. 1.4, Gal.6.265, etc.; of medicines for cattle, PFlor.222.11 (iii A. D.).b c. gen. (v. infr. 11), φ. νόσου a medicine for it, remedy against it, A.Pr. 251, 606 (lyr.);βηχός Phryn.Com.60
: κεφαλῆς for a head-ache, Pl.Chrm. 155b;στραγγουρίας Arist.HA 612b16
, cf. 624a16; ;δίψης AP 6.170
(Thyill.); but ὑγιείας φ. a medicine to restore or maintain health, Aristid.Or.37(2).11.3 enchanted potion, philtre: hence, charm, spell, Od.4.220 sq., Ar.Pl. 302, Theoc.2.15, PSI1.64.20 (i B. C.);φαρμάκοις τὸν ἄνδρ' ἔμηνεν Ar.Th. 561
; τοιαῦτα ἔχω φ. such charms have I, Hdt.3.85, cf. Apoc.9.21.4 poison, S.Tr. 685, E.Med. 385;πιεῖν τὸ φ. Antipho6.15
, Pl.Phd. 57a, 115a; ;φ. δηλητήρια SIG37
A 1 (Teos, v B. C.); (iv A. D.).II generally, remedy, cure, Hes.Op. 485, Alc.35, etc.; μεῖζον.. τῆς νόσου τὸ φ. the cure too strong for, i. e. worse than, the disease, S.Fr.589.4, cf. Com.Adesp. 455; φ. πραΰ, of a bridle, Pi.O.13.85; φ. τινι for a thing, Thgn. 1134 (pl.), Archil.9; ;ποττὸν ἔρωτα Theoc. 11.1
; but most freq. φ. τινός remedy against..χλαῖνα.. φ. ῥίγευς Hippon.19
;Ζεὺς πάντων φ. μοῦνος ἔχει Simon.87
;τὸ σιγᾶν φ. βλάβης ἔχω A.Ag. 548
; φ. πόνων, λύπης, E.Ba. 283, Fr. 1079; δόλοι.. χρείας ἀνάνδρου φ. ib. 288; ; λήθης φάρμακα (of γράμματα) E.Fr.578.1; v. εὐδιανός.2 c. gen. also, a means of producing something,φ. σωτηρίας Id.Ph. 893
;μνήμης καὶ σοφίας φ. Pl.Phdr. 274e
; ὑπομνήσεως ib. 275a, cf. 230d;ἀθανασίας Antiph.86.6
; ; φ. μανίας, of the oil applied to wrestlers, D.L.1.104.3 ἐπὶ θανάτῳ φ. ἑᾶς ἀρετᾶς εὑρέσθαι a remedy or consolation in his own virtue, Pi.P.4.187.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > φάρμακον
См. также в других словарях:
φάρμακο — το / φάρμακον, ΝΜΑ 1. ουσία που χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς, για την αποκατάσταση τής φυσιολογικής λειτουργίας τού οργανισμού ή για προφύλαξη από τις νόσους, φαρμακευτικό προϊόν, γιατρικό 2. μτφ. μέσο που χρησιμεύει για την άμβλυνση … Dictionary of Greek